İş Bölümü Neden Üretim Artırır?
İş bölümü; bir mal veya hizmet üretim ile ilgili görevler bölündüğünde ve alt bölümlere ayrıldığında, işçiler ve işletmeler daha fazla miktarda çıktı üretebilecektir. Smith, toplu iğne fabrikalarına ilişkin gözlemlerinde, tek başına bir işçinin günde 20 iğne yapabileceğini, ancak 10 işçiden oluşan küçük bir işletmenin (bazılarının iğne yapımıyla ilgili 18 görevden iki veya üçünü yapması gerektiğini) gözlemledi. Bir günde 48.000 iğne yapabilmektedir. Her biri belirli görevlerde uzmanlaşmış bir grup işçi, tüm mal veya hizmeti kendi başlarına üretmeye çalışan aynı sayıda işçiden nasıl bu kadar çok üretebilir? Smith üç neden sundu.
Birincisi, belirli bir küçük işte uzmanlaşma, çalışanların üretim sürecinin avantajlı oldukları kısımlarına odaklanmalarına olanak tanır. (Daha sonraki bölümlerde, bu fikri karşılaştırmalı üstünlüğü tartışarak geliştireceğiz.) İnsanlar farklı becerilere, yeteneklere ve ilgilere sahiptir, bu nedenle bazı işlerde diğerlerinden daha iyi olacaklardır. Belirli avantajlar, sırasıyla ilgi ve yetenekler tarafından şekillendirilen eğitim tercihlerine dayanabilmektedir. Örneğin, yalnızca tıp diploması olanlar doktor olmaya hak kazanır. Bazı mallar için uzmanlaşma coğrafyadan etkilenecektir – Kuzey Dakota’da buğday çiftçisi olmak Florida’dan daha kolaydır, ancak Florida’da turist oteli işletmek Kuzey Dakota’da olduğundan daha kolaydır. Büyük bir şehirde veya yakınında yaşıyorsanız, başarılı bir kuru temizleme işletmesi veya sinema işletmek için yeterli müşteriyi çekmek, seyrek nüfuslu bir kırsal bölgede yaşamaktan daha kolaydır. Sebep ne olursa olsun, insanlar en iyi yaptıkları şeyin üretiminde uzmanlaşırlarsa, bazılarında iyi oldukları ve bazılarında olmadıkları şeylerin bir kombinasyonunu üretmekten daha üretken olacaklardır.
Diğer Hususlar
İkincisi, belirli görevlerde uzmanlaşan işçiler genellikle daha hızlı ve daha kaliteli üretmeyi öğrenirler. Bu model, araba üreten montaj hattı işçileri, saç kesen stilistler ve kalp ameliyatı yapan doktorlar da dahil olmak üzere birçok işçi için geçerlidir. Aslında, uzman çalışanlar genellikle işlerini daha hızlı ve daha iyi yapmak için yenilikçi yollar önerecek kadar işlerini bilirler.
Benzer bir model genellikle işletmelerde çalışır. Çoğu durumda, bir veya birkaç ürüne odaklanan bir işletme (bazen “temel yetkinliği” olarak adlandırılmaktadır); geniş bir ürün yelpazesi üretmeye çalışan firmalardan daha başarılıdır.
Üçüncüsü, uzmanlaşma, işletmelerin ölçek ekonomilerinden yararlanmalarına olanak tanır; bu, birçok mal için üretim düzeyi arttıkça, her bir birimin ortalama üretim maliyetinin düştüğü anlamına gelir. Örneğin, bir fabrika yılda sadece 100 araba üretiyorsa, her bir arabanın ortalama olarak üretilmesi oldukça pahalı olacaktır. Ancak, bir fabrika her yıl 50.000 araba üretiyorsa, devasa makineler ve özel görevler yapan işçilerle bir montaj hattı kurabilir ve araba başına ortalama üretim maliyeti daha düşük olacaktır. Tercihlerine ve yeteneklerine odaklanabilen, uzmanlık gerektiren işlerini daha iyi yapmayı öğrenebilen ve daha büyük organizasyonlarda çalışabilen işçilerin nihai sonucu, bir bütün olarak toplumun, her bir kişinin kendi bütününü üretmeye çalışmasından çok daha fazlasını üretip tüketebilmesidir. ürünler ve servisler. İş bölümü ve uzmanlaşma, kıtlık sorununa karşı bir güç olmuştur.
